மத்தாப்பு

கொஞ்சமும் சிந்தாமல்

உன்மேல் சிதறிவிழுந்தேன்

ஓர் துளி விடாமல்

வழித்தெடுத்தாய்

போதும் என்பதெல்லாம்

பெயரளவில்

வேண்டும் என்பதே மனதின்

எதிரோலி

முத்தத்தின் முனுமுனுப்புகள்

தொடங்க

மெத்தையும் போர்வையும்

வெட்கமுற்றது. 

கவனக்குறைவு..

கவனக்குறைவு உன்னை கவனித்த பின் வந்தது.

முத்தப்பேரணயில் அணைப்புகளெல்லாம் நிழற்பாதைகள்.

அழகை கூட்டுவதெல்லாம் அசால்ட்டாக செய்வாய்..

உன் சிகையை சரி செய்கிறேன் என்று..

உன்னை கடப்பதெல்லாம் என் கற்பனைகளை மீறிய ஒன்று.

எவ்வுளவு மென்றாலும் விழுங்கமுடியவில்லை உன்னை.. என்னுள் அசைப்போட்டப்படியே..

காற்றாக உள்நுழைந்து கல்லாக நிறுத்தினாய் உன்னை.

என்னை மேம்படுத்தும் உன் உதடுகள்.

வேண்டும் என்பதும் வேண்டும்... வேண்டாம் என்பதும் வேண்டும்...

என் முகமெல்லாம் உன் முத்தப்பருக்கள்.

உன் வண்ணம் குழைத்து வரைய தொடங்கினாய் என்னை.

வார்த்தை

மிகவும் கூர்மையான 

எளிதில் வீழ்த்தக்கூடிய 

சட்டென சாய்க்க கூடிய ஒன்று 

வார்த்தை 

பேசிய பின் திரும்ப பெறலாகாது 

சுட்ட பானையை போன்று 

இறுதிவரை இருந்து அப்படியே 

உடையவேண்டியதுதான் 

புறப்பட்ட அம்பு மீண்டும் 

வில்லில் சேராது என்பதை போல் 

மடியும்வரை மங்கிக்கிடக்கும்.