வன்மம்

அமைதியாக இருக்கும் 

யார் கண்களிலும்படாது

யாரும் அவ்வுளவு எளிதில் அறிய இயலாது

ஆனால், நிச்சயம் அனைவரிடத்திலும் உண்டு

ஏதோ ஓர் பொழுது

ஏதோ ஓர் கணம்

ஏதோ ஓர் நிலை

இருளில் ஒளிந்திருக்கும் 

ஓர் கொடிய மிருகமாக

வெளிவரும் வன்மம் 

எல்லோர் கண்களும் ஓர் துளி

வன்மமேனும் விழுங்கியிருப்போம்

தெரிந்தும், தெரியாமலும்...

கோபம்

கைகளை பற்றி இழுத்தேன்

நீ கவனியாமல் இருந்ததால்

பொய்கோபம் கொண்டு நகர்ந்தேன்

சலனமே இல்லாமல் அருகில் 

அணைப்பதற்கு ஏதுவாக நின்றாய்

பார்க்காமலே பார்த்தேன் 

எவ்வுளவு நேரம்தான் கோபம் இல்லாமல்

கோபிப்பது

முத்தத்தின் வாயிலாக மெத்தையின்

வசத்தில்

உன்னை விலக்குவதுப்போல்

அணைத்துக்கொண்டிருந்தேன்

நீ நீந்தினாய்

நான் நீராடினேன்.

நினைவுத்தடம்

நீ என்மேல் வீசிய
அத்தனை சொற்களையும்

ஒரே அணைப்பில் நீர்த்துப்போக
செய்வாய்

முத்ததிற்கு ஏது
பொழுதும், வேளையும்

நித்தமும் உன் நினைவுகளில் நீந்துவது

கொஞ்சமும் சலனம் இல்லாமல்
நடந்தேறும்

நீ என்னை வீழ்த்தும் போது
நான் உன்னை ஆட்கொண்டிருப்பேன்

மழையென பொழிவாய் என் மேல்
ஓர் துளியில்லாமல் துடைத்தெடுப்பாய்

கனவுகளின் நிஜம் நீ
மறந்தும் மறுக்க மாட்டேன்,
என் நாசி வழியே நீ உட்புகுந்ததை

இடைவிடாது இடைப்பற்றும் போது

இடரிவிடவே செய்கிறேன்.

பகல் கனவு

காதல் தின்று காமம் செய்தாய் 

எச்சில் படர்த்தி உச்சி முகர்ந்தாய் 

உடை விலக்கி உன்னை போர்த்தினாய் 

எல்லாமும் உன் விருப்பமாக 

என் விருப்பத்தின் எல்லாமுமாக நீ 

பகல் கனவு நினைவாகி கொண்டிருந்தது 

பகல் எல்லாம் இரவானது 

தூவானம் நின்றும் 

தூறல் நிற்கவில்லை என்பதுபோல் 

எல்லாம் முடிந்த பின்னும் 

உன் வாசம் என்னை 

மீண்டும் மீண்டும் கிளர்ச்சியடைய 

செய்தது...உன் தவறா  அல்லது 

என் ஆசையா ..